پِدَر ڪﮧ باشی ؛
سَردَت ميشَوَد وَ ڪُت بَر شانِـﮧ ی پِسَر می اَندازی ؛
چِهره اَت خَشِن ميشَوَدُ دِلَت دَريايی, آرام نِميگيری تا تِـڪﮧ نانی نَياوَری..

پِدَر ڪِﮧ باشی ؛
ميخواهی وَلی نِميشَوَد, نِميشَوَد ڪِﮧ نِميشَوَد ؛
دَر بُلَندايی اَز شُهرت, مُشتِ نَشدَن ها بِـﮧ زَمين ميـڪُوبی..

پدر ڪﮧ باشی ؛
عَصا ميخواهي وَلی نِميگویی , هَر روز خَم تَر اَز ديروز ,
جِلوي آينـﮧ تَمرينِ مُحـڪَم ايستادَن ميکُنی...

پِدَر کِـﮧ باشی ؛
حَساس ميشوَی بِـﮧ هَر نِگاهِ پُر حَسرَت پِسَر بـﮧ دُنيا, خيره بـﮧ دَستهای هَميشِـﮧ خالی اَت, تمام وجود خود را محـڪوم آرزوهايش ميکنی..

پِدَر ڪِﮧ باشی ؛
دَر ڪِتابی جايی نَداری وَ هيچ چيز زِير پايَت نيست.
بی مِنَت اَز اين غَريبِگی هايَت ميگُذَری تا پِدَر باشی .
پُشتِ خَندِه هايَت فَقَط سُـڪوت ميکُنی....

پِدَر ڪِﮧ باشی ؛
بـﮧ جُرمِ پِدَر بودَنَت , حُـڪم هَميشـﮧ دَويدَن بَرايَت ميبُرَند.
بی اعتراض بـﮧ حُـڪم فَقَط ميدَوی ؛
بی رِسيدَن ها ميدَوی وَ دَر تَنهايی اَت نَفسی تازِه ميکُنی......

پِدَر ڪِﮧ باشی ؛
پير نِميشَوی وَلی يِـڪ رُوز بی خَبَر تَمام ميشَوی ,
تَمام ميشَوی وَ پُشت ها خالی ميـڪُنی , با تَمام شُدَنَت بايَد حِس آرامِش را بَعد اَز عُمری تَجرُبـﮧ ڪُنی وَلی.....

پِدَر ڪِﮧ باشی ؛
دَر بِهشتی ڪﮧ زير پایِ تو نَبود هَم دِلهره هايَت را مُرور ميـڪُنی...

سَلامَتــــــــــــــ ـــ ـــ ـــی هَمـــﮧ پِدَرا

یـِڪ قَلَم پُر اَز جُوهَر،

ڪاغَذ سِفیدے بُزرگ بِـﮧ اَندازِه ے تَمامِ دَردهایَم،

وَ سیگار خاموشـــے ڪِﮧ روی لبم می گذارم،

حَالمَ خُوب نیست...

آتَش نِمی خواهَم...

پـُڪ نِمیزَنَم بِـﮧ خاطِرات دروغین وَ وَعدِه های تو خالـــے اَت

سیگارَم حِیف اَست

گُناه دارَد!!!

هی دِلــَت نــِمیخآهــَد . . .؛

دیــروز رآ بِ یآد بــیآوَری . . .؛

اَنگــیزه ای بــَرایِ فــَردآ هـَم نــَدآری . . .!!!

وَ حآل هــَم کِ . . .؛

گآهی فــَقــَط دِلــَت میخآهــَد . . .؛

زآنوهایــَت را تــَنگ دَر آغوش بــِگیری . . .؛

وَ گوشــِه ای اَز گوشــِه تــَرین گوشـِه ای کِ می شــِنآسی . . .؛

بــِنـِشینی وَ فــَقــَط نــِگآه کــُنی . . .!!!

گآهی دِلگــیری . . . ؛

شآیــَد اَز خودَت . . .؛

اِلهے ڪِﮧ یِـﮧ آب خوش اَز تو گِلوت پایین نَره ....

اِلهے توی زِِنِدِگیت بیوفتـﮧ صَد هِزار گِلـﮧ ....

اِلهے چِشمای سیات وَفا اَز هیچ ڪَس نَبینـﮧ....

اِلهے تَنهات بِزارَن ...

الِهے دَر بِـِﮧ دَر بِـِشی ...

اِِلهے بِسوزی خاڪِستَر بِشی ...

ما اِشتِباهِ مَحض بودیم

مَن مَحض "بودَم "
تو اِشتِباه

اَگر اِزدِواج ڪَردِه ای بِه مُجَرَد فَخر نَفروش.
اَگر زیبایی اَز زِشت عِیب جُویی نـَڪـن.
اَگر خُوش اَندامی، بَد هِیـڪَل را بِه اِستهزا نَگیر.
اَگر پاڪ دامَنی بِه ناموسِ مَردُم ڪاری نَداشتِه باش.

ڪَسی چِه میدَانَد، شایَد فَردا تو نیز یِــڪـی اَز آن ها شَوی!