شوهَر سَرِڪارهِ . . . هِزار تا قِسط وَ بِدِهی دارِه

وَلی . . . زَنِش تو بَغَل پِسری جَوان

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

زَن تو خونَشـﮧ . . . دارِه بـﮧ بَچـﮧ وَ خونـِﮧ زِندِگیش میرِسـﮧ

وَلی . . . شوهَرِش تو بَغَل دُختَری جَوان

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

نـَﮧ اِشتِباه نَـڪُن . . اُروپا نیست

اینجا ایرانـﮧ . . . ایران اِسلامی

يـِڪ سَرزَمين بي رَحم ڪِﮧ مي تونيم ڪِشوَرِمون بِناميمِش

يـِﮧ جايِ خاص ڪِﮧ مَن زِندِگيم مي خونَمِش

تاريـڪتَرين اَفـڪار ڪِﮧ فِـڪر مي ڪُنَم اَفــڪارِه خودَم باشـﮧ ،

هَوای زِندِگی ڪِﮧ هَمیشـﮧ اَبریـﮧ ...

ما نَسلی تَباه شُدِه هَستیم !

زَن نیستی بِفَهمی

بِفَهمی ڪِﮧ شَب تو یـِﮧ شَهرِ غَریب باشی وَ هُتِل وَ مُسافِرخونـﮧ رات نَدن بـِﮧ جُرمِ زَن بودَنَت یَعنی چی

بِفَهمی 2ظهر وَ 10شَب وَقتی از سَرڪار میای خونـِﮧ تو خیابون از تَرس مِثلِ بید بِلَرزی یَعنی چی

ڪاری بـِﮧ ڪَسی نَدارَم

فَقط . . .

فَقط خَستـﮧ شُدَم

بِخاطِر دَلایِل مَذهَبی اَز هَم جُدا شُدیم

او فِـڪر میـڪَرد خُداست

وَ مَن قَبول نَداشتَم ...

تَنهايي اَم را پُـڪ مي زَنَم ...

تا ريـﮧ هايَم زِندِگي را ڪَـم بياوَرَد !

وَ شرعي تَرين خُودڪُشي را تَجُربـﮧ ڪُنَم!!!

گُفتَن خواستَن تَوانِستَن اَست

نـَﮧ عَزیزَم

خواستَن بَرایـ مَن نَتوانِستَن بود

خواستَم تا اَبدیت داشتِـﮧ باشَمَش اما نَتَوانِستَم

وَ رَفت

خواستَم خاطِراتَش را دَفن ڪُنم اما نَتوانِستَم

وَ تا اَبد دَر ذِهنَم ماند

خاطِرات وَ یادِ لَعنَتیش

خواستَن بَرایِ مَن نَتوانِستَن بود

مـــــــــــادَری رو میشِناختَمـ

تویِ روستایــی دُور اُفتادِه

بِدونِ بَرق ، آب وَ با هیچ اِمکاناتی 8 فَرزَندَش رو بـِﮧ زَحمَت بـﮧ دُنیا آوَرد وَ بُزرگ ڪَرد

با زَجر فِرستاد شَهر دَرس بِخونَنَ

با قَرض یِـڪـی یِـڪـی رو عَروس وَ داماد ڪَرد

وَلی بـﮧ دُوران پیری ڪِﮧ رِسید

شوهَرَش مُرد

بَچـﮧ ها هَم راهِ خودِشونو گِرفتَن وَ رَفتَن

مـــادَر تو هَمون روستا 12سال تَـڪ وَ تَنها زِندِگی ڪَرد

زَجر ڪِشید

دِق مَرگ شُد وَ مُرد

بَرای مَراسِمَش خَرجها دادَند

بَرای مَراسِمَش شیوَنها زَدَند

ڪاش میفَهمیدَند 12 سال زَجر وَ دَرد این پیرِزَن با 1 روز خَرج وَ شیوَن جُبران نِمیشَوَد

خُدایا

ڪـُمـڪ ڪُن مَن با مادَرَم چِنین نَـڪـُنم

هیچوَقت بیشتَر از یِـڪ بار ڪَسی رو نَبخش وَ بـِﮧ راحَتی از اِشتِباهِش نَگذَر ...
چون عَادَت میـڪُنـﮧ هَرڪاری میخواد باهات بُـڪُنِـﮧ
 
وَ بیاد بِگـﮧ بِبَخشید .........

بـِﮧ سَلامَتی ماهایی ڪِﮧ

دِیگـﮧ نَـﮧ حوصِلـﮧ بَحث داریم

نـَﮧ توضیح میدیِم

وَ فَقَط سُـڪوت میکُنیم

بَلَند میشیم وَ میریم

هَميـــشِـﮧ ميگُفتـــــي :
مـــَــــن ، يـِﮧ تارِ مُويِ تو را بـﮧ هيچ ڪَس نِميــــــدَهَم!
اِينقَدر تارِ هاي مُويِ مَن را
بـِﮧ اين وَ آن دادي
تا ڪَـچَــــل شُدَم !

مَردُماني هَستَند ڪِﮧ مي‌خواهَند بِدانِند تو چِـﮧ مَرگـَـــتــــــ است ...
وَ وَقتــے بِفَهمَند چِـﮧ مَرگــِــتــ است ...
بِهت مي‌گويَند بَس ڪُـن ...
اِنرژي مَنفــے نَفرِست ...
اينجاست ڪِﮧ سُـڪوتــــــــــــ مَعنا پِيدا مي ڪُنَد ...
وَ تَنهـــــــــــــــــــــــايــے مي شَوَد تَنها چارِه ... !

زِندِگیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــم.....

آرِه بِهِش میگُفتَم زِندِگیم.......

دَر حالِ عُبور از خیابان ... سَر پایین ، چِشمهایَش بــِﮧ ڪَفِ خیابان دُوختِـﮧ شُدِه بود ، دَستهایَش دَر جیبهاےِ بَغَلِ سوییشِرتِ مِشـڪـے رَنگَش بود ،اِنگار غَمی بُزرگ را بِـﮧ دوش میـڪِـشید ، خَستِگی دَر وُجودَش حِس میشُد ، بـِﮧ وَسط خیابان رِسید ...

صِدایِ بوقِ ماشینی ڪِﮧ از دور می آمَد مَردُمان آن طَرف خیابان را مُتِوَجـﮧ خُود َڪرد اما او صِدایــے نَشِنید ...
صِدای تُرمُز ماشین پَردِه های پَنجِره های ساختِمان هایِ آن حَوالــے را ڪِنار زَد اما ....

سَر بالا ، چِشمهایَش بـِﮧ آسِمان دُوختِه شُدِه بُود ، دَستهایَش را باز ڪَردِه بود ، اِنگار هیچ غَمــے نَداشت ، نِشاط دَر وجودَش حِس میشُد ... بـِﮧ وَسطِ آسِمان رِسید ....

امروز دلــــم دوباره شكستـــ 

از همــــان جای قبلیــــ

كاش می شــــد

آخر اسمـــت نقطه گذاشتــــ

تا دیگــر شروع نشویـــــ

كــــاش می شد فریاد بزنمـــــ

پایانـــــ

دلم خیلی گرفتهـــــ

اینجــــا نمی توان به کســــی نزدیک شد

آدم هـــا از دور دوســــت داشتنی ترنـــد

یکی را دوست میدارم همان کسی که شب و روز به یادش هستم

و لحظات سرد زندگی را با گرمای عشق او میگذرانم.

کسی را دوست میدارم که میدانم هیچگاه به او نخواهم رسید و هیچگاه نمیتوانم دستانش را بفشارم.

یکی را دوست میدارم ، بیشتر از هر کسی ، همان کسی که مرا اسیر قلبش کرد.

یکی را دوست میدارم ، که میدانم او دیگر برایم یکی نیست ، او برایم یک دنیاست.

یکی را برای همیشه دوست میدارم ، کسی که هرگز باور نکرد عشق مرا!

کسی که هرگز اشکهایم را ندید و ندید که چگونه از غم دوری و دلتنگی اش پریشانم.

یکی را تا ابد دوست میدارم ، کسی که هیچگاه درد دلم را نفهمید

 و ندانست که او در این دنیا تنها کسی است که در قلبم نشسته است .

یکی را در قلب خویش عاشقانه دوست میدارم ، کسی که نگاه عاشقانه مرا ندید

و لحظه ای که به او لبخند زدم نگاهش به سوی دیگری بود .

آری یکی را از ته دل صادقانه دوست میدارم ، کسی که لحظه ای به پشت سرش نگاه نکرد

 که من چگونه عاشقانه به دنبال او میروم .

کسی را دوست میدارم که برای من بهترین است ، از بی وفایی هایش که بگذرم

 برای من عزیزترین است.یکی را دوست میدارم ولی او هرگز این دوست داشتن را باور نکرد.

نمیداند که چقدر دوستش دارم ، نمی فهمد که او تمام زندگی ام است .

یکی را با همین قلب شکسته ام ، با تمام احساساتم ، بی بهانه دوست میدارم.

کسی که با وجود اینکه قلبم را شکست اما هنوز هم در این قلب شکسته ام جا دارد.

یکی را بیشتر از همه کس دوست میدارم ، کسی که حتی مرا کمتر از هر کسی نیز دوست نمیدارد.

یکی را دوست میدارم…

با اینکه این دوست داشتن دیوانگیست اما…

من دیوانه تنها او را دوست میدارم

(مهدی لقمانی)

♥ دﻭﺗﺎ ﺭِﻓﯿﻖ ﻋﺎﺷِﻖ ﯾِڪ ﺩُﺧﺘَﺮ ﻣﯿﺸَﻦ
ﺩﺧﺘَﺮﻩ ﻣﯿﮕِـﮧ ﻣَﻦ 2 ﺟﺎﻡ ﻣَﺸﺮﻭﺏ ﺑَﺮﺍﯼ ﺷُﻤﺎ
ﻣﯿﺎﺭَﻡ
ﺗﻮ ﯾِڪﯿﺶ ﺯَﻫﺮ ﺭﯾﺨﺘَﻢ....
ﻫَﺮڪَﺲ ﺯِﻧﺪﻩ ﺑِﻤﻮﻧﮧ ﺍﻭﻥ ﺑﺎ ﻣَﻦ ﺍِﺯﺩﻭﺍﺝ
ﻣﯿﮑُﻨﮧ!...
ﺭَﻓﯿﻖ ﺍﻭَﻟﯽ ﻣﯿﺨﻮﺭﻩ ﻣﯿﮕِﮧ: ﺑﮧ ﺳَﻼﻣَﺘــے ﺍﯾﻦ
ڪِﮧ ﻣَﻦ ﺑِﻤﯿﺮَﻡ ﻭَ ﺭِﻓﯿﻘَﻢ ﺑﮧ ﻋِﺸﻘِﺶ ﺑِﺮﺳﮧ،
ﺭَﻓﯿﻖ ﺩﻭﻣﯽ ﻣﯿﺨﻮﺭﻩ ﻣﯿﮕﮧ: ﺑﮧ ﺳَﻼﻣَﺘـے ﺍﯾﻦ
ﮐِﮧ ﻣَﻦ ﺑِﻤﯿﺮَﻡ ﻭَ ﺭِﻓﯿﻘَﻢ ﺑﮧ ﻋِﺸﻘِﺶ ﺑﺮِﺳﮧ.
ﺑَﻌﺪ ﺩُﺧﺘﺮﻩ ﯾﮧ ﭘِﯿڪ ﻣﯿﺨﻮﺭﻩ ﻣﯿﮕِﮧ ﺯَﻫﺮ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ
ﺑﻮﺩ!
ﻣﯿﺨﻮُﺭَﻡ ﺑﮧ ﺳَﻼﻣﺘَـے ﺍﯾﻦ ڪِﮧ ﺭِﻓﺎﻗَﺖ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ
ﺭَﻓﯿﻖ ﺑﮧ ﻫَﻢ ﻧَﺨﻮﺭﻩ  ♥

░░░░▓███▓
  ░░░░▓█████▓
  ░░░░▓█████▓
░░░░░▓███▓
░░░░ *;;;;;;;;;*
 ░░░░* ;;;;;;;;;*
  ░░░ * ;;;;;;;;;;;*
  ░░░* ;;;;;;;;;;;;*
  ░░░░▓█████▓
  ░░░░▓█████▓
  ░░░░▓█████▓
    ░░░▓███████▓
      ░░▓█████████▓
       ░▓███████████▓
       ▓█████████████▓
        ▓███░░░░░░░▀▀▀▓
          ▓███░░░░████████████
          ▓███░░░░█▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒█
        ▓███░░░░░█▒▒▒▒▒▒▒▒█
     ▓███░░░░░░█▒▒▒▒▒▒█
   ▓███░░░░░░░█▒▒▒▒█
▓███░░░░░░░░████
▓███░░░░░░░░▌██▌
▓███░░░░░░░░▌██▌
▓███░░░░░░░░▌██▌
▓███░░░░░░░░▌██▌
   ░▓██░░░░░░░▓████▓
░▓████▓▓█████████▓

هــِـزار بار این پَهلو اُون پَهـــــــــــــــــــــلو میــــــــشَم ...

فایــــــــدِه ای نَداره این تَخـــــــــــتِ خواب ...

آغـــــــوش گَرمِ تــــــــــورو ڪَم داره ...

رَفتَنت دِلَمو میلَرزونِـﮧ وَ عاشِــــــــــــق تَرَم میــــــــــڪُنِـﮧ ...

وَقتـــــــــــے ڪِﮧ هَرجوری شُدِه دِلَت میـــــــــــــــــخواد ...

مَنو بـــِـــــﮧ یــِﮧ هَم آغوشــے عاشِــــــــــــقانِـﮧ دَعوَت ڪُنــــــــے ...
 
وای چِــﮧ لِذَتی داره آغــــــــوش گــَــــــــــــرمَت ...

مَرد مَن اِمشـَـــــــــــب ڪـے رو بِـﮧ آغـــــــوش گِرفتــے؟ ...

پِدَر ڪﮧ باشی ؛
سَردَت ميشَوَد وَ ڪُت بَر شانِـﮧ ی پِسَر می اَندازی ؛
چِهره اَت خَشِن ميشَوَدُ دِلَت دَريايی, آرام نِميگيری تا تِـڪﮧ نانی نَياوَری..

پِدَر ڪِﮧ باشی ؛
ميخواهی وَلی نِميشَوَد, نِميشَوَد ڪِﮧ نِميشَوَد ؛
دَر بُلَندايی اَز شُهرت, مُشتِ نَشدَن ها بِـﮧ زَمين ميـڪُوبی..

پدر ڪﮧ باشی ؛
عَصا ميخواهي وَلی نِميگویی , هَر روز خَم تَر اَز ديروز ,
جِلوي آينـﮧ تَمرينِ مُحـڪَم ايستادَن ميکُنی...

پِدَر کِـﮧ باشی ؛
حَساس ميشوَی بِـﮧ هَر نِگاهِ پُر حَسرَت پِسَر بـﮧ دُنيا, خيره بـﮧ دَستهای هَميشِـﮧ خالی اَت, تمام وجود خود را محـڪوم آرزوهايش ميکنی..

پِدَر ڪِﮧ باشی ؛
دَر ڪِتابی جايی نَداری وَ هيچ چيز زِير پايَت نيست.
بی مِنَت اَز اين غَريبِگی هايَت ميگُذَری تا پِدَر باشی .
پُشتِ خَندِه هايَت فَقَط سُـڪوت ميکُنی....

پِدَر ڪِﮧ باشی ؛
بـﮧ جُرمِ پِدَر بودَنَت , حُـڪم هَميشـﮧ دَويدَن بَرايَت ميبُرَند.
بی اعتراض بـﮧ حُـڪم فَقَط ميدَوی ؛
بی رِسيدَن ها ميدَوی وَ دَر تَنهايی اَت نَفسی تازِه ميکُنی......

پِدَر ڪِﮧ باشی ؛
پير نِميشَوی وَلی يِـڪ رُوز بی خَبَر تَمام ميشَوی ,
تَمام ميشَوی وَ پُشت ها خالی ميـڪُنی , با تَمام شُدَنَت بايَد حِس آرامِش را بَعد اَز عُمری تَجرُبـﮧ ڪُنی وَلی.....

پِدَر ڪِﮧ باشی ؛
دَر بِهشتی ڪﮧ زير پایِ تو نَبود هَم دِلهره هايَت را مُرور ميـڪُنی...

سَلامَتــــــــــــــ ـــ ـــ ـــی هَمـــﮧ پِدَرا

یـِڪ قَلَم پُر اَز جُوهَر،

ڪاغَذ سِفیدے بُزرگ بِـﮧ اَندازِه ے تَمامِ دَردهایَم،

وَ سیگار خاموشـــے ڪِﮧ روی لبم می گذارم،

حَالمَ خُوب نیست...

آتَش نِمی خواهَم...

پـُڪ نِمیزَنَم بِـﮧ خاطِرات دروغین وَ وَعدِه های تو خالـــے اَت

سیگارَم حِیف اَست

گُناه دارَد!!!

هی دِلــَت نــِمیخآهــَد . . .؛

دیــروز رآ بِ یآد بــیآوَری . . .؛

اَنگــیزه ای بــَرایِ فــَردآ هـَم نــَدآری . . .!!!

وَ حآل هــَم کِ . . .؛

گآهی فــَقــَط دِلــَت میخآهــَد . . .؛

زآنوهایــَت را تــَنگ دَر آغوش بــِگیری . . .؛

وَ گوشــِه ای اَز گوشــِه تــَرین گوشـِه ای کِ می شــِنآسی . . .؛

بــِنـِشینی وَ فــَقــَط نــِگآه کــُنی . . .!!!

گآهی دِلگــیری . . . ؛

شآیــَد اَز خودَت . . .؛

اِلهے ڪِﮧ یِـﮧ آب خوش اَز تو گِلوت پایین نَره ....

اِلهے توی زِِنِدِگیت بیوفتـﮧ صَد هِزار گِلـﮧ ....

اِلهے چِشمای سیات وَفا اَز هیچ ڪَس نَبینـﮧ....

اِلهے تَنهات بِزارَن ...

الِهے دَر بِـِﮧ دَر بِـِشی ...

اِِلهے بِسوزی خاڪِستَر بِشی ...

ما اِشتِباهِ مَحض بودیم

مَن مَحض "بودَم "
تو اِشتِباه

اَگر اِزدِواج ڪَردِه ای بِه مُجَرَد فَخر نَفروش.
اَگر زیبایی اَز زِشت عِیب جُویی نـَڪـن.
اَگر خُوش اَندامی، بَد هِیـڪَل را بِه اِستهزا نَگیر.
اَگر پاڪ دامَنی بِه ناموسِ مَردُم ڪاری نَداشتِه باش.

ڪَسی چِه میدَانَد، شایَد فَردا تو نیز یِــڪـی اَز آن ها شَوی!

تو دیـڪـتـﮧ زِندِگیم ؛

غَلَط اِملایـــے بیش نَبودے ؛

زیرَت خَط ڪِشیدَم ؛

دو خَط اَز روت نِوشتَم ؛

ڪﮧ دیگـﮧ تـِڪرار نَشـــے !!!

بـِـﮧ سَلامَتیــﮧ بابام ؛ وَقتی دید بُزرگ شُدَم بِهم گُفت:
هیچ وَقت سُراغ چیزایـــے ڪِﮧ باعِث میشـﮧ سَرتو پایین بِگیرے وَ یـﮧ گوشـﮧ پِنهون شــے واسـﮧ مَصرَفِش نَرو . . .

مَشروب بُخور ڪِــﮧ هَم بایَد سَرِتو بالا بِگیرے،
هَم هَر بار واسـﮧ یِـڪـی آرِزوی سَلامتــے ڪـُنی
... حالا بیا اَوَلین پِیـڪـِتو با مَن بِزَن ڪـِـﮧ بزرگترین آرزوم سَلامَتــے هَمیشگیتِ

اِشتِباه اَصلـــے زِندِگیم ؛

ڪارهاے غَلَطـے ڪِﮧ اَنجام دادَم نَبود ؛

هِزاران ڪار دُرستــے بود ڪِﮧ بَرای آدمای غَلَط اَنجام دادَم !!!

ميخورَم بـِﮧ سَلامَتي دو بوسـﮧ ...
اَوَليش اُون بوسـﮧ اے ڪِ مادَر اَز گونـﮧ ے بَچــﮧے تازه مُتِوَلِد شُده ميبوسـﮧ وَ بَچِـﮧ نِميفَهمِـﮧ!
دوميش بُوسه ايـﮧ ڪِﮧ بَچـﮧ از گونـﮧ ے مادَر فُوت شُدَش ميبوسـﮧ وَ مادَرش مُتِوجـﮧ نِميشـِـﮧ !