دَر حالِ عُبور از خیابان ... سَر پایین ، چِشمهایَش بــِﮧ ڪَفِ خیابان دُوختِـﮧ شُدِه بود ، دَستهایَش دَر جیبهاےِ بَغَلِ سوییشِرتِ مِشـڪـے رَنگَش بود ،اِنگار غَمی بُزرگ را بِـﮧ دوش میـڪِـشید ، خَستِگی دَر وُجودَش حِس میشُد ، بـِﮧ وَسط خیابان رِسید ...
صِدایِ بوقِ ماشینی ڪِﮧ از دور می آمَد مَردُمان آن طَرف خیابان را مُتِوَجـﮧ خُود َڪرد اما او صِدایــے نَشِنید ...
صِدای تُرمُز ماشین پَردِه های پَنجِره های ساختِمان هایِ آن حَوالــے را ڪِنار زَد اما ....
سَر بالا ، چِشمهایَش بـِﮧ آسِمان دُوختِه شُدِه بُود ، دَستهایَش را باز ڪَردِه بود ، اِنگار هیچ غَمــے نَداشت ، نِشاط دَر وجودَش حِس میشُد ... بـِﮧ وَسطِ آسِمان رِسید ....
نظرات شما عزیزان: